මෙසේ පදුමාවතී මහලු කාන්තාවගේ නිවසේ නැවතී සිටියා ය.

තමාගේ කුමන්ත්‍රණය වංචාවෙන් සාර්ථක කරගත් අන්තඃපුර ස්ත්‍රීන් සතුටින් ඉහවහා ගොස් සිටියහ. ඔවුන් රජුට මෙසේ කීහ.

“මහ රජතුමනි, ඔබ යුධ ගමනේ යෙදෙන විට, අපි ගංගා නදියේ ආරක්ෂක දෙවියාගෙන් ඔබ වහන්සේ වෙනුවෙන් උපකාර ඉල්ලා සිටියෙමු. ඔබ වහන්සේ සාර්ථකව, ජයග්‍රාහීව නැවත පැමිණියහොත් පූජා සත්කාරකොට කෘතගුණ දැක්වීමට අපි පොරොන්දු වූවෙමු. ඉතින් රජ්ජුරුවන් වහන්සේත් අපි හැමෝමත් ගංගා නදියට ගොස් දේවතාවුන්ට පූජා සත්කාරකොට අනතුරුව දිය ක්‍රීඩා කරමින් සතුටු වෙමු. ඒ පිණිස ගංගා නදිය වෙත පිටත් වීමට අවශ්‍ය කටයුතු සලසාදෙන සේක්වා”

රජු සතුටු සිතින් එකඟ වූ අතර ඔවුන් සියල්ලෝම ගඟට ගියහ.

පන්සියයක් ස්ත්‍රීන් රහසිගතව ළදරුවන් සහිත කරඬු වස්ත්‍ර තුළ සඟවා ගඟට යද්දී රැගෙන ගියහ. ඔවුන් ගඟට ගිය පසු, ගඟේ පහළට ඒ කරඬු මුදා හැරියහ. එම කරඬු පන්සියය දිය පහරේ ගසා යද්දී වෙන් නොවී එකට එකතු වී, එකට පාවී, ගඟ පහළ ධීවරයන්ගේ දැලට ඇමිණී ගියේ ය. රජතුමා ගඟේ ස්නානය කර අවසන් වූ පසු, ධීවරයෝ ද දියෙන් දැල එසවූහ. ඔවුන් පුදුමයට පත් කරමින්, එහි වූ කරඬු පන්සියය ඔවුන්ට දක්නට ලැබින. වහා ගොස් ඒ සියල්ල රජු හට ඉදිරිපත් කළ හ. රජු ඔවුන්ගෙන් මෙසේ ඇසීය.

“කරඬුවල අඩංගු වන්නේ කුමක්ද?” 

“ඒවා තුළ ඇති දේ අපි නොදනිමු, මහ රජතුමනි, කෙසේ නමුත් අපි ඒවා අමුතු දෙයක් ලෙස විශ්වාස කළෙමු.”

රජුගේ අණ පරිදි පන්සියයක් කරඬු විවෘත කළේ ය. මුලින්ම විවෘත කළේ මහාපදුම කුමරුන් සිටි කරඬුවයි.

පන්සියයක් කුමරුන්ගේ අතීත කුසල් බලය කෙබඳුද යත්, කරඬුවල සිරකළ දින පටන් ඔවුන්ගේ ජීවිත වලට අනතුරක් නොවීම පිණිස, පෝෂණය ලැබීම පිණිස ඔවුන්ගේ මාපටැඟිලිවලින් කිරි ගලා ගියේය. ආයේ ය. සිඟිත්තෝ ඒ කිරෙන් පෝෂණය ලද හ.

සක් දෙවිඳු, රජුගේ සිතේ තිබූ සැකය පහව යෑම පිණිස ඒ ඒ කරඬුවල මෙසේ රජුට පමණක් පෙනෙන සේ කොටා තිබින.

“පදුමාවතී බිසවගෙන් උපන් මේ ළදරුවෝ බරණැස් රජුගේ පුත්‍රයෝ වෙති. මහ රැජින කෙරෙහි අමනාප වූ පන්සියයක් බිසෝවරු සහ ඔවුන්ගේ සහචරයින් විසින් ළදරුවන් උපන් සැනෙන් කරඬු තුළට දමා ගඟට විසි කර ඇත. බරණැස රජ තෙමේ මේ කරුණු දැනගනිත්වා” යි එහි කොටා තිබින.

අතිශය සංවේගයට පත් රජ තෙමේ මහාපදුම කුමරු වඩාගෙන මෙසේ අණ කෙළේ ය: “ඇමතියනි, වහා රථ සූදානම් කරව, අශ්වයන් සූදානම් කරව! මම දැන් නගරයට ගොස් අන්තඃපුර කාන්තාවන්ට මගේ නියම ආදරය පෙන්වමි.”

එසේ කියමින් රජු කඩිනමින් යානාවන්ට නැගී නුවරට ගොස් මාළිගයට පිවිසියේ ය. රන් කාසි දහසක් සහිත වෙල්වට් රෙද්දෙන් කල අනර්ඝ මල්ලක් මංගල හස්තියාගේ ගෙලෙහි බැඳ සියළු වීථීන් ඔස්සේ නගරය පුරා යැවිමට හේ අණ ලබා දුන්නේ ය. මෙසේ අඬ බෙර ගැස්සවීය.

‘පදුමාවතී බිසව දුටු කවරෙකුට වුව ද රජුගේ මංගල හස්තියාගේ ගෙලෙහි බැඳ ඇති රන් කාසි දහසක් සහිත අනර්ඝ පසුම්බිය ත්‍යාගයක් ලෙස ගත හැකිය’

එම ප්‍රකාශය ඇසූ පදුමාවතී, මහලු කාන්තාවට මෙසේ කීවාය: “මෑණියනි, ඒ රන් කහවණු දහස රාජකීය ඇතාගේ බෙල්ලෙන් ගලවා අරගන්න!”

මහලු කාන්තාව මෙසේ කීහ: “අනේ දියණියනි, මම ඒක කරන්න තරම් එඩිතර එකියක් නොවේ”

පදුමාවතී ඇයට එසේ කරන ලෙස තෙවරක් බල කළාය. එවිට මහලු කාන්තාව මෙසේ කීවාය: “අනේ දියණියනි, ඔවුන් බිසව ගැන අසද්දී මා කුමක් කිව යුතුද?”

“ඔබේ දියණිය විසින් පදුමාවතී බිසවව දැක ඇති බව කියන්න”

එවිට මහලු කාන්තාව ත්‍යාගය ඉල්ලා සිටීමට තරම් නිර්භයව රාජකීය දූතයන් වෙත ගියා ය.

“ඇත්තටම ඔබ පදුමාවතී බිසව දැක තිබෙනවාද” රාජකීය දූතයන් ඇසූහ.

“මම ඇයව දැකලා නැහැ, නමුත් මගේ දියණිය දැකලා තියෙනවා” ඇය පැවසුවා ය.

“දැන් ඔබේ දියණිය කොහෙද?”

රාජකීය පිරිස මහළු කාන්තාව සමග ඇයගේ නිවසට පැමිණියෝය. ඔවුන් වහා ඔවුන්ගේ රජතුමන්ගේ රාජකීය බිසව හඳුනා ගත්හ. ඇගේ දෙපා මුල වැඳ වැටුනාහ. තමා හා මෙතෙක් කාලයක් දුප්පත්ව කුඩා නිවසේ ජීවත් වෙමින් හුන් මේ තරුණ කාන්තාවගේ සැබෑ අනන්‍යතාවය දුටු මහලු කාන්තාව ඇයට ආදරයෙන් මෙසේ කීවාය:

“මේ උතුම් කාන්තාව ඉතා මත් අපූරු තැනැත්තියකි. රටේ ප්‍රධාන රැජින ලෙස ඇයට ලැබුනු ඇයගේ කීර්තිමත් තනතුර නොතකා, කිසිඳු දොස් බිනීමකින් තොරව, කිසිවෙකු නොමැතිව මෙතරම්ම දිළිඳු අයුරින් ජීවත් වීමට ඇය නොපැකිළි වූවා ය.”

පසුව රජුගේ මිනිසුන් පදුමාවතී බිසොවුන් සිටි දුප්පත් නිවස වටා සුදු රෙදිවලින් ආවරණයක් සාදා, ඒ වටා මුරකරුවන් යොදවා, ඔවුන් බිසොවුන් සොයාගත් බව රජුට දන්වා සිටියහ. රජතුමා ඇයට රන් දෝලාවක් එව්වේ ය. නමුත් උත්සවාකාරයෙන් නැවත මාළිගයට පිවිසීමටයි ඇය කැමතිව සිටියේ. රාජ සේවකයන් ඒ බව මහ රජුට දැන් වූ විට රජු ඒ මොහොතේම ඊට අවශ්‍ය සියල්ල සූදානම් කිරීමට අණ කළේ ය. ඒ අනුව මුළු නුවරම දෙව් විමනක් සේ මොහොතකින් පෙනෙන්ට ගත්තේ ය. ඇය මාළිගයට යන මාර්ගය පුරාම රන් තරු වලින් සරසා ඇති වියන් බඳවා අලංකාර බුමුතුරුණු එලා මොනවට සරසා සකස් කරන ලදී. ඇයගේ රාජකීය ආභරණ සහ වස්ත්‍ර ද තමා වෙත එවන ලෙස ඇය ඉල්ලා සිටියාය.

“මම මාළිගය වෙත යානයෙන් නොයමි. මම් ඇවිදගෙන යමි. මා තුල ඇති ආශ්චර්‍ය සියළු සත්වයෝ දකිත්වා” යි ඇය රජුට දන්වා යැවීය.

මහ රැජිනගේ සෑම කැමැත්තක්ම ඒ ආකාරයෙන්ම ඉටු කළ යුතු බවට රජු නියෝග කළේය. ඉක්බිති පදුමාවතී බිසව රාජකීය වස්ත්‍රවලින් සැරසී “මම දැන් මාලිගාවට යමි” යි ප්‍රකාශ කළාය.

ඒත් සමගම ඇය තබන තබන සෑම පියවරක් පාසාම අලංකාර බුමුතුරුණු අතරින් සුවඳවත් විශාල නෙළුම් මලක් පොළොවෙන් මතු වී ආවේ ය. මෙසේ ඇය මාලිගාවට ඇතුළු වන විට සියලු මිනිසුන්ට ඇගේ ආශ්චර්‍ය දැක බලා ගැනීමට ඉඩ හැරියේය. ඉන් පසු ඇය කෘතගුණ සැළකීමක් ලෙස අතිශයෙන්ම අනර්ඝ ඒ සියලු බුමුතුරුණු මහළු මවට තෑගි කළා ය.